Kolekcja manuskryptów i ksiąg drukowanych z Muzeum Azji i Pacyfiku składa się obecnie z ok. 200 obiektów. Pokazują one różnorodność tradycji piśmienniczych kontynentu azjatyckiego. Wśród nich znajdują się największe w Polsce zbiory ksiąg tybetańskich, birmańskich i indonezyjskich, a także pojedyncze egzemplarze manuskryptów pochodzących z innych rejonów Azji.

Zdecydowaną większość stanowią rękopisy pisane czarnym tuszem na papierze lub ryte na powierzchni liści palmowych. Część tybetańskich tekstów buddyjskich jest drukowana techniką ksylografii (drzeworytu) lub rzadziej ruchomą czcionką.

W zależności od miejsca pochodzenia, księgi wykonano z ręcznie czerpanego papieru, liści palmowych, tapy, czyli materiału z rozbijanej kory drzew, bambusowych deszczułek, pergaminu, a nawet złoconego lakowanego płótna albo miedzi.

Niektóre z ksiąg są bogato ilustrowane. Dotyczy to przede wszystkim parabaików birmańskich (papierowych ksiąg w formie harmonijki), które w większości zawierają miniatury przedstawiające sceny z życia Buddy. Pozostałe księgi okazjonalnie zawierają odręczne rysunki, diagramy lub w przypadku ksylografów odbitki z wizerunkami Buddy, bóstw, czy buddyjskich stup.